August Borms (1878-1946) speelde een prominente rol in de activistische collaboratie tijdens de Eerste Wereldoorlog en groeide nadien uit tot hét symbool van de amnestiebeweging, die een motor was van het anti-Belgische Vlaams-nationalisme. Nadat hij tijdens de jaren 1930 in fascistische zin evolueerde, koos Borms in 1940 opnieuw voor radicale collaboratie, waarvoor hij na de oorlog de doodstraf kreeg. Zijn executie maakte hem definitief tot martelaar van het antibelgicisme.